Dla urozmaicenia po literaturze współczesnej sięgnęłam do klasyki literatury rosyjskiej i nie żałuję. Te krótkie opowiadania to perełki. Chociaż sławę zawdzięczał autor dramatom wystawianym na deskach teatrów i to nie tylko w Rosji, ale na całym świecie, to te nowelki trochę komiczne, trochę ironiczne doskonale przedstawiają społeczeństwo w okresie carskiej Rosji. Uniżoność w stosunku do urzędników, ich samouwielbienie, ale też pokorę aż do nieprzyzwoitości i " bicie pokłonów" przed wyższej rangi urzędnikami to wyjątkowa hipokryzja i śmieszność. Warto przeczytać bo ten charakter humoru autora nasuwa nawet porównanie do doskonałych opowiadań znanych pisarzy żydowskich, w których humor sytuacyjny nie zostawia suchej nitki na niektórych urzędnikach i urzędasach.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz