Diane Ducrel. Kobiety dyktatorów. T.1.

Prawdziwe historie.

Żadna biografia nie odsłaniała prawdy o relacjach dyktatorów z kobietami.
Ta ciekawa i  dobrze napisana wprowadza czytelnika w inny świat niż polityka.

- Mussolini- były kryminalista, chamski, obcesowy, bezwzględny w kontaktach z kobietami, a było ich naprawdę sporo.

- Lenin -zapatrzony w siebie teoretyk, ciągle otoczony zatroskanymi o niego kobietami (nawet bez skrupułów moralnych dzielący życie przez jakiś okres z dwiema bardzo różniącymi się od siebie)

-Bokassa - bezwzględny, wręcz nieprzyzwoicie bogaty, uzależniony od seksu, zazdrosny o piękną żonę, którą koronował na cesarzową, chociaż sam bez umiaru korzystał z usług młodocianych kochanek.

-Mao Zetong- zwyrodniały, aż do granic obrzydliwości, traktujący seks jako sposób na " zdrowe" życie. mający w pogardzie ludzkie życie - nawet swojej pierwszej żony i swoich dzieci.

- Hitler- bezpośrednio odpowiedzialny za samobójstwo 2 kobiet, mający ciągle wokół siebie zapatrzone w niego,wielbicielki, bezwzględny, sprytny pełen buty dyktator.

- Salazar - zawsze były przy nim jakieś kobiety ale nie uległ pokusie zawarcia małżeństwa żeby móc całkowicie poświęcić swoje życie krajowi. Manipulując uczuciami swojej pierwszej miłości zrobił z niej bezwzględną konfidentkę do rozprawiania się z każdą opozycją i prawdziwą i wyimaginowaną.

-Stalin - były morderca i kryminalista, bezwzględny dyktator, pijak, tyran i ludobójca, nieufny, podejrzliwy całkowicie bez empatii- chociaż jako młody człowiek kochał swoją zmarłą na tyfus żonę i popadł w czarną rozpacz po jej śmierci. Ale nieograniczona władza całkowicie go zmieniła i jego stosunek do kobiet, a przede wszystkim do żony stał się całkowicie pozbawiony uczuć.

-Elena Ceausescu - to wyjątkowo podła postać kobiety zakłamanej, żądnej władzy, bogactwa i sławy tak naukowej jak i politycznej. idącej do zaszczytów dosłownie po trupach, która potrafiła doskonale manipulować ludżmi nie wykluczając własnego męża.

Wszystkich tych dyktatorów cechowała niesamowita buta, wiara we  własną rację, egocentryzm i wręcz chorobliwe dążenie do najwyższych zaszczytów bez względu na późniejsze konsekwencje.