Joanna Bator. Japoński wachlarz..

Świetna w odbiorze, realistyczna i ciekawie opisana Japonia, a właściwie przede wszyskimTokio z jego współczesnym wizerunkiem i tradycjami.

Mieszkając i pracując na uczelni w stolicy Japonii przez dwa lata, autorka wnikliwie obserwowała ludzi, ich relacje z obcokrajowcami, ich zachowania w miejscach publicznych i w domach prywatnych.

Wszechobecna super technologia i postęp, a do tego ciągłe nadążanie za modą i infantylny kicz zdumiewają.

Zachwyca pisarkę i turystów pięknie obchodzone Święto Kwitnącej Wiśni -HANAMI, jak i tradycja obchodzenia Święta Zmarłych w ostatni dzień lata (13.VII) tak przez wyznawców buddyzmu, jak i wyznawców religii SHINTO.

Inność Japonii to ciekawe  przybytki służące mężczyznom i ich powszechnemu rozpieszczaniu jak "Kraina mydła", czy lokale z  hostessami i rzadziej spotykane herbaciarnie z gejszami.

Na każdym kroku czuje się wyrafinowaną erotykę i seksualność - co nie znaczy wcale o rozwiązłości, czy zboczeniach.

Wszędzie odczuwa się bardzo wyraźny podział płci - to co wypada mężczyźnie i jakie są jego obowiązki, a gdzie jest w społeczeństwie miejsce kobiet i co do nich należy.

Kobieta to dom i wychowanie dzieci, ich kształcenie, codzienna nauka i zapewnienie jak najlepszej przyszłości przede wszystkim potomkom płci męskiej, bo to są "panowie świata".

Utrzymanie rodziny, czyli praca, a po niej kluby, puby, restauracje i spotkania towarzyskie to domena mężczyzn.

Dostojny teatr to tradycyjny "KABUKI", w którym występują tylko mężczyźni we wszystkich rolach, a "TAKARAZUKA" to teatr, w którym występują  tylko kobiety, także w rolach męskich - i każdy z nich ma swoich fanów i wielbicieli.

Zdumiewa i do pozazdroszczenia jest sterylna czystość malutkich mieszkanek, rytuały gorących kąpieli i korzystania dla zdrowia z kąpieli w gorących źródłach.

Nie można Japonii porównać do innych państw, ani jej do końca zrozumieć i dlatego zafascynowała autorkę, a książka zafascynuje każdego z czytelników, bo ja czytałam ją z wyjątkowym zainteresowaniem.